จือหนิ่ว 织女

     เทพธิดาดาวจือหนิ่ว หรือ จื่อหนิ่ว 织女, 织女 หรือ ชิดแชเหนียวหรือ ชิดอิ่มโป๋ม่าเหนียวกุน หรือไท่อิมแชกุน เป็นองค์สุดท้องในกลุ่มเทพธิดาดาว ๗ องค์ ทั้ง ๗ องค์เป็นพระราชธิดาขององค์หยกอ๋องส่องเต่หรืออวี้หวางต้าตี้ เทพนิยายเรื่องนี้มีหลากหลายตำนาน แต่ตรงกันอย่างหนึ่งคือ วันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗

        เทพธิดาดาวทั้ง ๗ องค์ประทับอยู่ในพระราชวังขององค์อวี้หวางต้าตี้กับพระนางหนิ่ววาซื่อ เทพธิดาจือหนิ่วเป็นช่างทอ มีหน้าที่ในการทอเมฆให้เป็นสีสันสวยสดงดงาม วันหนึ่งพระนางทั้งเจ็ดต่างชวนกันลงมายังโลกมนุษย์ แล้วพากันไปอาบน้ำที่ลำธารแห่งหนึ่ง พวกนางต่างถอดเสื้อคลุมวิเศษกองทิ้งไว้ริมลำธาร

        ยังมีชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งชื่อ หนิวหลาง 牛郎 หรือเฉวียนหนิว มีอาชีพในการเลี้ยงวัว วันหนึ่งเขาต้อนวัวไปเลี้ยงบริเวณชายป่าแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้ลำธาร เขาได้ยินเสียงผู้หญิงกำลังอาบน้ำกันอยู่ในลำธารอย่างสนุกสนาน จึงค่อยๆย่องเข้าไปแอบดู แล้วเอาเสื้อคลุมยาวทั้งหมดไปซ่อนไว้เสีย เมื่อพวกนางอาบน้ำเสร็จ ต่างขึ้นมาจากลำธาร รู้ว่าหนิวหลางเอาเสื้อคลุมของพวกเขาไป นางทั้งเจ็ดจึงหาคนที่จะไปพูดกับหนิวหลางเพื่อขอเสื้อคลุมคืน พี่ทั้งหกจึงชี้ไปที่จือหนิ่ว ให้ไปติดต่อเอากลับมา จือหนิ่วจึงเดินไปหาหนิวหลาง เมื่อเขาเห็นร่างกายของนางเกิดปฏิพัทธ์รักใคร่ขึ้นมาทันใด จึงตรงเข้าไปรวบตัวนางเอาไว้ นางตกใจ แต่ไม่รู้จะทำประการใด เมื่อผู้ชายเห็นร่างกายและมาสัมผัสร่างของตนเช่นนี้ ตามธรรมเนียมก็เหมือนกับการได้เสียกันแล้ว

        ข้างหนิวหลางจึงขอแต่งงานกับนาง นางจึงจำยอม เพราะไม่มีเสื้อคลุมวิเศษที่จะสวมเหาะกลับไปสวรรค์ ทั้งสองคนต่างอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

        วันหนึ่งพระนางหนิ่ววาซื่อ ผู้เป็นเทพธิดาผู้ใหญ่แห่งสวรรค์ทรงต้องการให้จือหนิ่วกลับไปปฏิบัติหน้าที่ของเธอตามเดิม ซึ่งองค์หยกอ๋องส่องเต่ก็ทรงเห็นด้วย และในช่วงนั้นนางจือหนิ่วคิดถึงพระบิดาพระมารดาเช่นเดียวกัน พระนางหนิ่ววาซื่อจึงเสด็จลงมาจากสวรรค์รับเอานางขึ้นไปทำหน้าที่ตามเดิม เพราะไม่มีเทพธิดาองค์ใดที่จะทอเมฆให้สวยสดงดงามเหมือนนางได้ ข้างหนิวหลางเศร้าโศกเสียใจ ที่คนรักต้องจากไปอย่างกะทันหันเช่นนี้

        วัวตัวหนึ่งเห็นดังนั้น จึงบอกเขาว่า หากเขาต้องการที่จะขึ้นสวรรค์ตามนางขึ้นไปละก็ ขอให้เขาเชือดตนแล้วเอาหนังหุ้มร่างของเขาก็จะเหาะขึ้นสวรรค์ได้ หนิวหลางจึงตัดสินใจทำตามที่วัวสละร่างของตนให้ เขาจึงเหาะขึ้นไปหาจือหนิ่ว

        ฝ่ายพระนางหนิ่ววาซื่อทรงเห็นดังนั้น มีทางเดียวที่จะแยกเขาทั้งสองออกจากกันได้ พระองค์จึงดึงปิ่นปักผมออกมาแล้วขว้างไปในอากาศบริเวณ แม่น้ำสวรรค์ขนาดใหญ่ ทำให้แม่น้ำสวรรค์แยกออกเป็นสองฟากฝั่ง แล้วให้ทั้งสองอยู่กันคนละฟากฝั่ง เทพธิดาจือหนิ่วจึงอยู่ทางฝั่งตะวันออกของแม่น้ำสวรรค์ ปฏิบัติหน้าที่ทอเมฆต่อไป แต่จิตใจก็ยังคิดถึงและรักหนิวหลางอยู่  ข้างหนิวหลางจึงจำต้องอาศัยอยู่ฟากฝั่งตะวันตก ไม่สามารถที่จะข้ามไปหานางได้ ตนจึงมีหน้าที่เลี้ยงดูบุตรทั้งสองคนคือ เฮ่อกูและเฮ่อกู่

        องค์หยกอ๋องส่องเต่และพระนางหนิ่ววาซื่อ ทรงเห็นใจคนรักทั้งสอง จึงทรงอนุญาตให้คนทั้งสองพบกันได้เพียงปีละครั้ง คือในคืนวันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ เท่านั้น

        ฝ่ายพวกนกกางเขนจีนซึ่งตัวโตเท่าอีกา เมื่อถึงหนึ่งปีต่างพากันบินขึ้นไปสวรรค์ ช่วยกันสร้างสะพานข้ามฟากสองฝั่งแม่น้ำสวรรค์ เรียกว่า สะพานนกกางเขน  คนทั้งสองจึงเดินไปหากันได้สะดวกเฉพาะในคืนที่กำหนดเท่านั้น

        แม่น้ำสวรรค์ก็คือทางช้างเผือก 银河 หนิวหลางคือกลุ่มดาวอัลแตร์หรือกลุ่มดาวเทียนอิงจั้ว 天鹰座  ซึ่งรวมอยู่ในกลุ่มดาวอกีลา    หรือกลุ่มดาวนกอินทรี อยู่ฟากตะวันตกของทางช้างเผือก ส่วนจือหนิ่วก็คือกลุ่มดาวหงส์หรือกลุ่มดาวเทียนเอ๋อจั้ว 天鹅座 หรือดาววีก้า อยู่ในกลุ่มดาวซิกนุสหรือดาวหงส์ ทางฟากตะวันออกของทางช้างเผือก ในวันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ ทางช้างเผือกจะถูกแสงบนฟากฟ้าบดบังทำให้เรามองเห็นทางช้างเผือกมืดสลัวลง

        ในวันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ ของแต่ละปี จะตรงกับปฏิทินสุริยคติดังนี้

๒๕๕๑  วันที่ ๗ สิงหาคม

๒๕๕๒  วันที่ ๒๖ สิงหาคม

๒๕๕๓  วันที่ ๑๖ สิงหาคม

๒๕๕๔  วันที่ ๐๖ สิงหาคม

๒๕๕๕  วันที่ ๒๓ สิงหาคม

๒๕๕๖  วันที่ ๑๓ สิงหาคม

๒๕๕๗  วันที่ ๐๒ สิงหาคม

๒๕๕๘  วันที่ ๒๐ สิงหาคม

๒๕๕๙  วันที่ ๐๙ สิงหาคม

๒๕๖๐  วันที่ ๒๘ สิงหาคม

๒๕๖๑  วันที่ ๑๗ สิงหาคม

๒๕๖๒  วันที่ ๐๗ สิงหาคม

๒๕๖๓  วันที่ ๒๕ สิงหาคม

        ดังได้กล่าวแล้วว่า เรื่องนี้มีหลากหลายตำนาน ดังนั้นรายละเอียดจึงแตกต่างกันไป แต่สิ่งที่เหมือนกันก็คือ วันที่ ๗ ค่ำ เดือน ๗ ของทุกปี

             :   สมบูรณ์ แก่นตะเคียน  ๓ กรกฎาคม ๒๕๕๑

Title      :  ZHI NÜ : One of the 7  Star Goddesses.

            :   Somboon Kantakian

Credits  :   Somboon Kantakian   07/07/2008