สมัยพุทธกาล

           ในสมัยที่พระพุทธเจ้ายังทรงมีพระชนม์อยู่นั้น ทรงมีศิษย์เป็นจำนวนมาก หลายรูปได้สำเร็จเป็นพระอรหันต์ ต่างแยกย้ายกันไปประกาศพุทธธรรมยังตำบลต่างๆ ในจำนวนนี้มีพระเทวทัตผู้เป็นพระญาติของพระองค์ เห็นว่าพระพุทธองค์ทรงชราภาพแล้ว ตนอยากเป็นหัวหน้าพระสงฆ์ จึงกราบทูลขอ แต่พระองค์ไม่ทรงอนุญาต นอกจากนี้ยังกราบทูลเสนอกฎพระสงฆ์ เพิ่มอีกห้าข้อ เรียกว่า เบญจวัตถุ ในข้อห้าว่า “ภิกษุไม่พึงฉันของสดของคาว มีปลาและเนื้อเป็นต้น ตลอดชีวิต รูปใดฉันรูปนั้นมีโทษ” พระองค์ไม่ทรงอนุญาต เพราะเห็นว่า เนื้อที่เขาเอามาถวายนั้น ถ้าบริสุทธิ์โดยส่วนสาม คือ ไม่เห็น ไม่ได้ยิน และไม่สงสัยว่าเขาทำเพื่อตนโดยเฉพาะก็ให้ฉันได้ เมื่อพระพุทธองค์ไม่ทรงอนุญาต พระเทวทัตจึงได้ประกาศชักชวนบรรดาภิกษุที่เห็นกับตน ให้มาเป็นศิษย์เป็นจำนวนมากแล้ว แล้วพากันไปเผยแผ่ทางภาคเหนือ พร้อมทั้งแยกการทำสังฆกรรมกับภิกษุที่ไม่เห็นด้วยกับตน ทำให้เกิดการแตกความสามัคคีในหมู่สงฆ์ขึ้น และอาจเป็นต้นเหตุประการหนึ่งที่พุทธศาสนาฝ่ายมหายานไม่ฉันเนื้อ ในเวลาต่อมา และเกิดการแตกสามัคคีกันในระหว่างหมู่สงฆ์ ซึ่งพระพุทธองค์ทรงเข้าใจดี

********